معنی فضل بن سهل

فضل بن سهل. [ف َ ل ِ ن ِ س َ] (اِخ) سرخسی. ذوالریاستین. رجوع به ذوالریاستین شود.

فضل سهل. [ف َ ل ِ س َ] (اِخ) فضل بن سهل ذوالریاستین. رجوع به ذوالریاستین شود.

فضل بن حسن. [ف َ ل ِ ن ِ ح َ س َ] (اِخ) طبرسی. رجوع به طبرسی فضل بن حسن شود.

فضل بن محمد. [ف َ ل ِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ] (اِخ) قضبانی بصری. رجوع به فضل بصری شود.

فضل بن محمد. [ف َ ل ِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ] (اِخ) لوکری، مکنی به ابوالعباس. رجوع به ابوالعباس لوکری شود.

فضل بن احمد. [ف َ ل ِ ن ِ اَ م َ] (اِخ) اسفراینی. رجوع به ابوالعباس اسفراینی شود.

فضل بن عباس. [ف َ ل ِ ن ِ ع َب ْ با] (اِخ) ربنجنی بخارایی. رجوع به ربنجنی شود.

فضل بن عباس. [ف َ ل ِ ن ِع َب ْ با] (اِخ) ابن ربیعبن حارث بن عبدالمطلب. یکی از زعمای مدینه در قیام علیه بنی امیه بود و در وقعه ٔحره به سال 63 هَ. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی).

فضل بن عبدالصمد. [ف َ ل ِ ن ِ ع َ دُص ْ ص َ م َ] (اِخ) رقاشی. رجوع به ابن رقاشی شود.

فضل بن جعفر. [ف َ ل ِ ن ِ ج َ ف َ] (اِخ) المطیع ﷲ خلیفه ٔ عباسی. رجوع به مطیع ﷲ شود.

فضل بن جعفر. [ف َ ل ِ ن ِ ج َ ف َ] (اِخ) ابن فضل بن یونس نخعی. شاعری نابینا از مردم کوفه بود. در آغاز خلافت معتصم در بغداد سکونت گزید و وی را مدح گفت و نیز متوکل و فتح بن خاقان و بعضی دیگر از سران آن زمان را ستوده است. وفاتش بسال 255 هَ. ق. اتفاق افتاد. (از الاعلام زرکلی از نکت الهمیان).

فضل بن قدامه. [ف َ ل ِ ن ِ ق ُ م َ] (اِخ) ابوالنجم فضل بن قدامه العجلی. از اکابر رجزگویان شعر عرب و معاصر عبدالملک بن مروان بود و در مجالس عبدالملک و فرزندش هشام حضور می یافت. وفات او به سال 130 هَ. ق. اتفاق افتاد. (از الاعلام زرکلی).

وزیر ایرانی مامون

وزیر ایرانی مامون عباسی

وزیر ایرانی مامون عباسی

1057